Muraho! (= Hallo in Kinyarwanda)

Ik ben al meer gewend en leer steeds meer woorden in Kinyarwanda. Op deze manier kan ik de mensen op weg naar school groeten en vragen hoe het gaat. Ze zijn inmiddels gewend aan de muzungo (= blanke) die in gebrekkig Kinyarwanda airtime (beltegoed voor je mobiel) komt kopen. Ook is het handig als je met de bus gaat en wilt weten waar de bus heen gaat.

Afgelopen week ben ik begonnen met lesgeven aan Senior 1 (eerste klas). Iedereen behalve de eerstejaars hadden namelijk examens en daardoor zaten zij dus alleen in hun klas zonder iets te doen te hebben. Deze kinderen komen overal vandaan en zijn tussen 10 en 15 jaar oud. Sommigen kunnen bijna geen engels omdat ze naar een franse primary school zijn geweest, anderen kunnen juist al heel goed engels. Omdat de resultaten van de examens van voor de vakantie nog niet bekend zijn, zijn er nog weinig eerstejaars op school. Het zijn er op dit moment bijna 40 en waarschijnlijk komen er volgende week nog 40 bij, zij worden dan verdeeld over 2 klassen. De eerste lessen ben ik met ze gaan praten over alledaagse dingen, heb ik Nederland op het bord getekend en hun vragen beantwoord (trouwen, kinderen en ouders zijn de onderwerpen). Dit leverde leuke gesprekken op. Elk kind kreeg van mij een papiertje waarop ze hun naam, hobby, droom, leeftijd, geslacht, lievelingseten, favoriete land, favoriete land waar ze naartoe willen en vraag voor mij moesten opschrijven. Bij elk kind ben ik de vragen gaan beantwoorden. De papieren heb ik meegenomen en aan de engels docente laten zien. Voor haar gaf dit nuttige informatie wat betreft het niveau van de kinderen. Ik ben ook begonnen met lesgeven in wiskunde, en wel met Sets (verzamelingenleer). Een abstract onderwerp dat ik zo voorstelbaar mogelijk probeer uit te leggen met voorbeelden die ik bedenk bij het nogal theoretische boek dat ik heb. De leerlingen zitten soms met zijn 4en in een schoolbank en komen vaak om een pen vragen. Ik heb dus tegenwoordig een leger aan pennen in mijn tas. Vaak geven ze hem aan het eind van de les weer terug wat ik nogal bijzonder vind. Ik was benieuwd naar het niveau qua rekenen dus heb aan het eind ook een hele rij sommen opgegeven: optellen, aftrekken, delen, vermenigvuldigen, breuken. Opeens was iedereen super geconcentreerd aan het werk en hoorde ik op een gegeven moment \"teacher, finish\"! Ik ging er met mijn rode pen heen en controleerde de sommen. Dit vonden ze helemaal leuk, vooral toen ik \"very good!\" opschreef. Op deze manier kreeg ik ook inzicht in wie de minder goede leerlingen zijn. Volgende week begint het gewone rooster en krijgen ze ook andere vakken dus kan ik niet meer zoveel tijd met ze doorbrengen. Voor mij beginnen dan ook de lessen in Senior 4 met Logica en waarschijnlijk Senior 6 met Complexe getallen. Beide zijn onderwerpen die ik zelf pas op de universiteit heb gehad en hier is het dus al stof op de middelbare school.

Naast lesgeven heb ik in de interview-commissie voor een nieuwe leraar Entrepeneurship gezeten. Twee mannen kwamen solliciteren voor 1 plek. Ze moesten een les geven en vragen beantwoorden. De commissie, bestaande uit leraren, was vrij kritisch, vooral wat betreft inhoud van de les. Ik stelde dus maar eens de vraag: waarom ben je een goede leraar? Iemand anders kwam met de vraag: wat is je zwakke punt? Beide vragen werden met moeite beantwoord. Na de interviews werd iedereen zijn mening gevraagd en moest je een cijfer geven. Hiervan rekende ze het gemiddelde uit en diegene met het hoogste cijfer kreeg de baan.

De manier waarop er met de kinderen omgegaan wordt kan ik soms moeilijk begrijpen. Kinderen die lage cijfers halen voor hun tentamens worden ten overstaande van alle leraren ondervraagd (meisjes beginnen te huilen) en teruggeplaatst naar een lagere klas. Ook een meisje dat oogschaduw draagt wordt ten overstaande van andere leerlingen gedwongen te knielen en om vergeving te vragen. Op deze momenten is het lastig mezelf een houding te geven.

Op school, in de buurt, in de bus, in town ontmoet ik veel interessante en leuke mensen, hier volgen een paar:

Jesh, hij zat op de King David Academy. Nu geeft hij debat-trainingen, onder andere op basisscholen en in de national library.

De buurman die in Nederland gestudeerd heeft.

Het meisje van de kiosk lacht steeds als ik weer airtime (= credit voor je mobiel) kom kopen en in mijn beste kinyarwanda vertel hoeveel ik wil hebben.

De vele \"dochters\" van Aunti Anna die komen logeren en kletsen. Zij leren me nieuwe woorden.

Claire en Selma die in Remera wonen en studeren aan de universiteit in Kigali.

De \'watchmen\' die altijd zwaait als ik van of naar huis ga.

De leraren op school die vragen waar ik was als ik eens niet vroeg op school ben.

Annette, de directrice die me als een van de leraren ziet.

De jongen in de bus die in Wageningen klimaatbeheersing wilde studeren maar wiens application is afgewezen. Toen ik uitstapte bij de eindhalte en te ver bleek te zijn heeft hij de chauffeur uitgelegd dat ik een halte te ver was en is hij met me mee teruggereisd.

Dank voor de reacties! Blijf ze vooral plaatsen, ik vind het leuk om te lezen!