Ten eerste, het geld voor de boeken is binnen! Iedereen die een bijdage heeft geleverd heel erg bedankt. Ik ben bezig met de bestellingen en de introductie van het systeem op school. Hopelijk is alles binnen voordat ik vertrek hier, mocht dat niet helemaal lukken dan is Bente hier nog een paar weken om de zaken te regelen. Nogmaals mijn dank is groot, ook namens alle leerlingen en leraren op school!

Afgelopen twee weken was Aino op bezoek en we hebben samen 1001 avonturen beleefd, hier volgen een paar:

Tijdens een 10 uur durende bootreis over het Kivu meer hebben we tijd om alles lekker te observeren, leren we meer woorden in Kinyarwanda en kunnen we niet ophouden met zeggen hoe mooi dit is. De plekken waar we aanleggen om bijvoorbeeld wat aardappelen te droppen zijn zeer afgelegen en sommige kinderen schijnen hier zwemmend naar school te gaan.

We leren dat giraffen groot zijn, olifanten goed in verstoppen en aapjes ook gewoon rondlopen op de universiteit in Butare. Henry leidt ons rond op de universiteit en als we vragen wat die apen hier doen, zegt hij: they are just doing monkey-business. Op zijn kamer vertelt Henry over zijn tijd op King David en laat ons een foto zien van zijn vader. Als afscheidscadeau krijgen we een cd met door hem gemaakte muziek.

Op school gaat Aino brieven schrijven met de eerstejaars als antwoord op de brieven die ze heeft meegenomen van haar eigen leerlingen in Nederland. Samen managen we de klas met ruim 70 leerlingen en zijn ze serieus bezigmet iets moois voor hun nieuwe vrienden in Nederland.

In het regenwoud (Nyungwe forest) maken we een wandeling door de theeplantages naar de watervallen. Prachtig mooi!

In Kibuye worden we keer op keer verrast, het is een prachtige plek en we kunnen heerlijk zwemmen. Ook eten we grote vis en varen we met een boot naar Amahoro eiland.

Op de laatste dag gaan we op bezoek bij de oma’s hier in de straat. Het is zo fijn om te zien hoe iedereen Aino meteen opneemt in de soort van familie. Ik zal niet gauw vergeten hoe verbaasd Aino was dat we de eerste ochtend al een knuffel kregen van het buurmeisje. De ochtendrituelen (handen schudden en vragen hoe het gaat) op school en gesprekken maken dat ze me vertelt dat om 9 uur ’s ochtends haar dag al niet meer stuk kan en hoe lief het is dat iedereen zo naar ons vraagt. Goed om deze dingen weer even te horen. Voor mij is het al een soort van normaal, maar eigenlijk is het heel bijzonder.

Ik kan niet uitleggen hoe fantastisch onze tijd samen hier was. Het waren twee weken maar leken eerder twee maanden, zo veel hebben we beleefd, gedaan, gepraat en vooral ook gelachen. Afscheid met een lach en een kleine traan, meer omdat ik besef dat ik zelf ook over 3 weken in het vliegtuig stap.

Komende 3 weken ben ik vooral op school, lesgeven, academic leaders organiseren, laatste meetingen met de leraren, met Sharifa afspreken en er gewoon nog even zijn. Tijd om een verhaal te schrijven zal er niet veel zijn dus ik denk dat mijn volgende verhaal komt als ik weer in Nederlabnd ben. Voor nu ga ik genieten van het hier zijn! :) Tot binnenkort!